Maun to Gweta

9 augustus 2016 - Gweta, Botswana

4 augustus

Amara en ik hebben vandaag onze paardrijsafari gehad! En wat was het supergaaf! We waren met z´n 2 en met een gids en hebben 3 uur gereden. Omdat het waterpeil van de rivier te hoog was konden we de rivier niet oversteken, maar er wel langsrijden., Daarna door de Bush. Wat is het hier oorverdovend stil! Als je eenmaal uit de bewoonde wereld weg bent, hoor je niets meer. Geen auto´s, geen stemmen... niets! Dat valt in de auto natuurlijk niet op, daar heb je nog steeds het gebrom van de moter, en als de auto stilstaat nog steeds het geluid van de airco (zonder airco is het niet uit te houden..) of het gebrom van de koelbox in de auto. Maar te paard: stilte! alleen het geluid van de dieren rondom. Onze gids was in het begin wat voorzichtig, om te zien hoe het ging met paardrijden. Toen hij eenmaal doorhad dat het goed ging zette hij een rengalop in die ternauwernood bij te benen was. HARD! En dicht bij je paard blijven, want we reden door Mopanebos, waar struiken instaan die wij de "tandenstokerboom" noemen, vanwege de enorme doornen zo groot als tandenstokers. Op een gegeven moment stoven we de bocht om en kwamen midden tussen een kudde loslopende koeien terecht (al het vee loopt hier los, hekken kennen ze niet, ook niet langs de snelweg. We moeten regelmatig met 120 km per uur op de rem vanwege overstekende geiten, ezels of koeien, gelukkig is het landschap zo plat als een dubbeltje en zie je ze tevoren aankomen, maar toch..) De koeien stoven aan de kant en wij in volle galop verder, Gaaf!!!
De zadels waren niet zo geweldig, nu 3 dgn later heb ik nog steeds de schaafplekken om mn zitbeentjes, maar het was het waard!
De gids vertelde ook nog, toen ik vertelde dat ik dierenarts was, dat er een dierenkliniek achter de stallen zat waar door vrijwilligers uit het buitenland honden werden behandeld. Helaas was alles al gesloten toen wij rond 18,00 uur terugkwamen van de rit. We waren met een taxi opgehaald, en ik heb de route goed ingeprent zodat we de volgende dag terug konden om een kijkje te nemen.
Het bleek dat er op het moment geen dierenarts was, maar een paraveterinare uit Nederland die bezig was met een opleiding tot verloskundige, en die samen met 2 locals nu voor de dieren zorgde. Er waren verschillende honden in de opname, 2 puppies verdacht van Parvo, waar van ik vermoed dat 1 het in ieder geval niet gaat redden gezien zijn toestand, en soort Jack Russel met en nare tumorachtig aangroeisel op zijn buik, en nog wat trieste gevallen. Qua medicatie waren ze goed uitgerust, mogelijkheden voor infusen etc, maar diagnositisch was er niets. Geen rontgen, wel een echo maar niemand om hem te bedienen, geen gasnarcose, geen zuurstof, geen bloedanalyse... Best lastig dus om alleen op grond van lichamelijk onderzoek een therapie te bepalen. Qua antibiotica gebruik geen restricties: er stonden wel 6 flesjes Baytril injectievloeistof open. Dit AB mogen we in nederland alleen nog maar gebruiken als er echt geen andere alternatieven zijn en met een kweek is aangetoont dat dit het enige is wat werkt..... Maar hier wordt het zonder onderzoek ingezet als "baat het niet dan schaad het niet". Goed voor de MRSA ontwikkeling...
Ook nog een leuk gesprek gehad met een Engelse dierenarts van SPANA, een Engelse organisatie die zich inzet voor de bescherming van dieren in het buitenland. Hier behandelen ze vooral ezels en paarden. Een groot probleem waar ze tegenaan lopen is dat er hier geen hekken zijn en de dieren vrij rond kunnen lopen. Dit geldt ook voor de wilde dieren, dus krokodillebeten zijn geen uitzondering. Om te zorgen dat de ezels niet tever weglopen worden ze gekluisterd. Maar omdat de levensstandaard hier, ondanks de exorbitante prijzen voor de toeristen, ligt rond het rondkomen van 1 dollar per dag met een gezin van 6 is er weinig geld beschikbaar voor goede tuigage. Vanalles wordt dan ook gebruikt, vooral de plastic strips waar dozen mee dicht worden gebonden zijn populair. Helaas geven deze natuurlijk hele nare schuurverwondingen, en gaan vaak insnijden in de benen of zelf ingroeien. Zij had zelf een goedkoop alteratief plaatselijk laten maken en deelde deze nu uit onder de bevolking om dit soort verwondingen te voorkomen.
Met het zien van de primitieve moeilijke omstandheden waarin deze mensen hun werk doen om het leed voor de plaatselijke dieren te verzachten besef je weer eens in wat voor luxe positie wij zelf zitten. Om het met Amara's woorden te zeggen: "De mensen wonen hier in hutjes die kleiner zijn dan ons fietsenschuurtje...." En zo is het.

Verder genieten van het decadente leven. Het is bijna niet te geloven, maar voor het eerst in jaren wordt ik uitgeslapen wakker en kan ik in de auto zitten of een boek lezen zonder in slaap te vallen! We slapen dan ook wel iedere nacht zo/n 9 a 10 uur. Rond een uur of 2100-2200 wordt het buiten echt te koud, en omdat het dan al 3 uur donker is en we geen lampen hebben, stelt je biologische klok zich ook zo in dat je dan gewoon moe bent en in slaap valt, om net voordat het licht wordt weer wakker te worden van de vogels... Ze zou eraan kunnen wennen. Beetje bij zwembad gelegen, boekje gelezen en her en der wat ouwehoeren.... en op 6 augustus in de ochtend weer inpakken om richting Gweta te gaan.

200 km verder in Gweta aangekomen: tijd om te tanken, als je hier een benzinepomp tegenkomt moet je daar gebruik van maken. De reserve jerrycans hebben we in Maun achtergelaten, deze dachten we niet meer nodig te hebben. Maar... in Gweta aangkomen blijkt het plaatselijke benzinestation failliet. Dit betekent, dat het dichtsbijzijnde volgende plaatsje 100 km verder (Nata) of 200 km terug (Maun) ligt. Hadden we nu toch maar die jerrycan meegenomen.... We hebben nog wel genoeg benzine om Nata te halen, maar dat betekent dat we de komende 3 dagen niet kunnen autorijden, anders redden we het niet. Nu organiseren ze hier ook excursies in de Lodge, dus misschien dat dat een uitkomst is. Na het informeren naar de prijs ervan werden we echter bleek om de neus. Voor een halve dag richting de zoutpannen en een uitje naar een tamme meerkattenkolonie vragen ze hier 100 euro per persoon... Voor een halve dag 400 euro uitgeven dat past niet in ons budget. Met wat navraag doen bij de lodge blijkt er in Gweta een man de zijn die in Benzine handelt, hij haalt het uit Nata 100 km verderop en verkoopt het dan voor 1,5 keer de pompprijs. Dit vinden we alleszins redelijk, heb bespaart ons een rit van 200 km en we kunnen de volgende dagen eropuit. Helaas is het wel alleen gelode benzine, en op onze tank staat nadrukkelijk "unleaded only". Hmmmm..... Frans heeft via sms contact gehad met de garage thuis (Kees van Nieuwamerongen) en volgens hem moet het in de verhouding waarin wij het gaan mengen goed gaan. Laten we het beste er maar van hopen...
Trip gemaakt naar Greens Boabab, een honderden jare oude baobab boom die dienst deed als landmark en overnachtingsadres op de handelsroute van Zuid Afrika naar Zimbabwe. In 1854 heeft een meneer Green zijn naam erin gekerft, vandaar de huidige naamgeving. We moesten eerst weer 30 km door de bush aan stofhappen doen voordat we er waren, dus het stofgehalte in de auto is tot grote hoogte gerezen....

Prachtige lodge, Planet Baobab, hier trouwens, ze doen zelfs aan all inclusive. Gisteren heerlijk gegeten in het restaurant. Rijst, aardappelen (Frans blij!!) spinazie, gehakt met heerlijke kruiden en gebakken vis. Taart met warme custard vla na! Soort mengeling van Afrikaans en Engels, en lekker. En ook weleens fijn als afwisseling tussen de pasta, pannekoek en stoofpotjies door.
Omdat dit de enige overachtingplek is tussen Maun en Nata komen er ook grotere groepen. Gisteren tot onze onaangename verassing een tourbus vol met Nederlanders! Hele zwembad vol met Nederlanders en dan zit je 6000 km van huis. Vreemde ervaring!
We zijn nog 1 dag hier, beetje bijkomen, bloggen, aan het zwembad liggen en vanavond maar een proberen om brood te bakken in onze Dutch oven. Pizza bereiden gaat overigens prima! en dan morgen door naar Kasane. Dan daar nog 6 nachten en dan gaan we op terugreis richting J'burg. Dit betekent dat hoe ongelooflijk ook, het eind van onze reis al in zicht komt.....

Foto’s