Vic falls en terug naar Zuid Afrika

13 augustus

De relatief schone en nette kleren die we gisteravond tevoorschijn hadden gegraven uit de ingepakte auto aan en om 8.15 uur werden we opgehaald bij de lodge voor onze dagtrip naar Vic Falls in Zimbabwe. Eerst van Kasane naar de grens met Botswana, een ritje van ongeveer een kwartier. Daar moesten onze paspoorten gestempeld worden voor de uitreis uit Botswana. Vervolgens 500 meter verderop bij her douanekantoor van Zimbabwe in de rij aansluiten voor een visum. Duurde een uur! Formulier invullen, wachten, eerst 30 US dollar pp betalen, en snel een beetje, anders kunt u weer achteraansluiten...funtionaris 1 die alles met de hand overschrijft, aansluiten in volgende rij, functionaris twee die met de hand een sticker invuld die in je paspoort wordt geplakt. Kan geen lachje af, erg chagerijnig allemaal. Afijn, daarna over in een zimbabwaans busje (zo ondervangen de de importvergunning en road tax die je anders moet betalen) en dan nog een uur rijden naar het dorpje Vic Falls. Puur gebouwd als touristische bestemming, doet erg europees aan. En dan het bezoek aan de falls zelf. Ontzettend jammer dat je vanwege de tour aan tijd gebonden bent, want wat is dit GEWELDIG MOOI! Het is niet in foto's te vatten. 20000 liter water per minuut donderd met een enorme kracht een 100 meter diepe kloof in. Het opspattende water stijgt boven de rivier uit, vandaar dat de Afrikaanse naam van de vic falls (zo genoemd naar queen victoria door David Livingstone die de watervallen in 1835 'ontdekt" heeft) ook vertaald "de rook die dondert" heet. Wederom een droom om hier te zijn, altijd al willen zien sinds ik in de 1e klas van de middelbare school een werkstuk over David Livingstone heb gemaakt. Natuurlijk ook op de foto met het standbeeld van de beste man, wat uitkijkt over het meest magnifieke uitzichtspunt. Supergaaf! Door de constant aanwezige spray van de waterval is hier een stuk tropisch regenwoud gegroeid in het midden van de verder gortdroge woesternij. De lianen van voor Amara en Milan een leuke speeltuin. Tarzan en Jane spelen!
Om in de koloniale sfeer te blijven daarna op naar het Victoria Hotel. De planning was om hier een high tea te gaan nuttigen. Maar helaas... Onze tourbus komt alweer om half 4 om ons op te halen en de tea wordt pas geserveerd vanaf 1500 uur. Dat gaan we dus niet redden.. :-( Dan maar lunch op Stanley's terrace. Koloniale sfeer alom. Knipmessende serveerders in wit uniform en groene grasvelden rond het hotel. Dat vereist ongeveer 24 uur per dag sproeien hier om het gras groen te houden.... De enige discrepanties waardoor je je niet in Engeland waant zijn de strakblauwe lucht, de temperatuur van 30 graden en de wrattenzwijntjes die rond het hotel lopen en het gras ook wel heeeeel lekker vinden..

14 augustus

Opstaan bij eerste licht en snel op pad voor game drive in Chobe. Vanaf de Kwalape lodge waar we zitten maar 10 minuten tot de ingang. We merken wel dat we wat blase aan het worden zijn. De eerste gamedrives werden we wild enthousiast (excuse the pun) van alles wat we zagen. Nu is het al: "Oh, weer een giraf. Ach, een kudde olifanten, nee, te ver weg", of het licht is niet goed, of "deze hebben we al beter op de foto".... Alles went, zullen we maar zeggen.... Wat hier echt super gaaf was dat we olifanten hebben gezien die de rivier overstaken. De grote olifanten konden lopen, maar de kleintjes moesten echt zwemmen!!! 
Op een gegeven moment zagen we wel opvallend veel gieren in de bomen zitten. Waar gieren zijn is iets doods in de buurt... dus hoopvol op zoek naar de prooi. Wat schetst onze verbazing... de hippo die we de vorige keer eerst dood waanden en daarna weer levend hadden verklaard, lag nog steeds op de GPS gemarkeerde plek. 2 dagen later.... en er zat 1 gier bij, en minstens 20 gieren in de bomen eromheen. Het lijkt macaber en bloeddorstig, maar hier werden wij natuurlijk wel enthousiast van! De gier liep een beetje ronde de hippo te draaien, en om een gegeven moment sprong hij er bovenop en begon aan de huid te pikken. Toen bleek dat de hippo (nog) niet dood was, want DAAR was hij niet van gediend en hij spartelde wat heen en weer, maar bleef wel liggen in de modderpoel, blijkbaar te uitgeput of te ziek om zich te verplaatsen. Na ongeveer een klein uurtje observeren dachten we dat hij het nog wel even zou overleven, maar dat het einde zeker naderd. Misschien morgen?  Enigszins bloeddorstig keken we ernaar uit... misschien leeuwen en hyena's die op het karkas afkomen.. en de gieren natuurlijk... zou dat niet supergaaf zijn??? De planning is dat we de 15e richting johannesburg gaan rijden... maar misschien kunnen we in de ochtend nog wel het park in om te kijken hoe het met de hippo is. Aan de andere kant, hij ligt in het water en dan kan het natuurlijk wel een tijd duren voordat hij dood is. Maar ja, hij ligt er nu al 2 dagen....
We waren terug van de gamedrive om 13,30, snel wat eten en even lekker het zwembad in. Omdat de temperatuur hier 's nachts een stuk hoger ligt dan we gewend zijn (rond de 15 graden ipv 5) is het zwembadwater ook een stuk aangenamer. Om 15.00 uur een riviercruise over de chobe rivier. In een soort speedbootje zijn we 3 uur lang over de rivier gevaren, om de dieren vanaf de andere kant te kunnen zien. Op aanraakafstand van krokodillen van een meter of 5 en een groep hippo's is toch weer een hele andere ervaring. Ook eindelijk een ijsvogel kunnen fotograferen! Is in spanje, de biesbosch, de grift en langs de spitsbergerweg nog nooit gelukt, altijd zien we alleen "een blauwe flits". Maar nu staat ie erop!
Sundowner met een groep grazende olifanten voor de ondergaande zon... geweldig!

15 augustus

Omdat we toch wel HEEL nieuwsgierig waren naar de toestand van de stervende hippo toch besloten vanochtend nog voor een allerlaatste gamedrive te gaan in Chobe. Vol spanning op weg... zien we al meer gieren.... meer auto's die op de plek van staan.. maar niets van dat alles. Tot onze stomme verbazing was de hippo gewoon WEG!!! NU  kennen we echt het toppunt van luiheid.. zo lang stil liggen en niets doen dat zelfs de gieren denken dat je dood bent! Wat een teleurstelling... maar ach zoals Amara zei: "wel fijn voor de hippo......"
Vervolgens on the road: bijna 300 km naar het zuiden, op weg naar J'burg, en overnachten bij elephant sands net ten noorden van Nata. Een Lodge en camping met een waterhole waar vaak olifanten komen. En gelukkig.. nu ook! een kudde van zo'n 10 bachelor olifanten, en regelmatig een nieuwe die op een drafje aan kwam lopen. Het blijft verbazend dat zo'n groot dier zo weinig geluid maakt bij het lopen. Omdat er ook hier geen hekken zijn, lopen ze ook vrij over de campsite. 's avonds wordt wel al het water afgesloten bij de wc's en de afwasblokken, omdat dit anders door de olifanten gesloopt wordt. Nadat er al 3 elli's vlak langs de tent waren gelopen hebben we maar een lekker kampvuurtje gemaakt om veilig te kunnen zitten!

16 augustus

Ondanks dat het Amara's verjaardag is hebben we voornamelijk een reisdag vandaag. De planning is om vanaf Elephant sands (50 km ten noorden van Nata) naar the big fig inn te rijden, net over de grens met zuid afrika. De vorige keer hebben we daar ook overnacht in een motel met een familiekamer en ze serveren er lekkere pizza voor Amara (en eetbaar vlees voor Frans. Ondanks dat Botswana de naam heeft goed vlees te produceren, zijn wij het niet tegen gekomen. Ik denk dat ze het exporteren. Wat je hier kunt kopen wekt bij mij geen eetlust op, en Frans geeft het de kwalificatie schoenzool. Vlees is een belangrijk exportprodukt voor Botswana. Helaas is het zo dat buffels, olifanten en giraffen mond en klauwzeer bij zich kunnen dragen. Het noordelijke deel van het land is dan ook niet MKZ vrij. Om export status te behouden zijn er door het hele land veterinary gates, die het wild weg moeten houden bij de koeien. Als de daar door wilt moeten je met met auto door een ontsmettingsbad rijden en moet je uitstappen om de schoenen te desinfecteren. Nou heb ik altijd geleerd, dat desinfectie alleen werkt op een schone ondergrond, dus eerst schoonmaken, dan desinfecteren. Dat werkt hier blijkbaar anders, want de desinfectiebaden voor je schoenen lijken meer op een modderbad... maar goed, we zullen maar niet kritisch zijn en gewoon doen wat er gezegd wordt....)
We hebben heerlijk gegeten en als toetje een taart met 12 kaarsjes!
Morgen nog weer zo'n 300 km richting het zuiden, terug in good old south africa. Feels like coming home!